Hiekikowokan
Televisie
brengt wat teweeg vandaag de dag. Het SBS6 programma 'Over de rooie' laat
iemand 1000 gulden verdienen met het balanceren van vijftien guldens op de
tong. Prompt probeert een negenjarige het thuis uit. Twee guldens verdwijnen in
haar maag.
De
stortvloed van kritiek op 'Sport 7' deed een tv-presentator -ooit het
visitekaartje van de Postbank- naar de fles grijpen. Het groot uur U sloeg toen
hij door de politie aan lager wal werd gevonden.
En
nu eindelijk dan, heeft onze provincie zijn eigen tv-zender. Omroep Gelderland.
De infrastructuur maakt live uitzendingen nog niet mogelijk, maar daar heeft
men een mouw aan weten te passen. Men stuurt de programma's op videoband naar
de kabelexploitant die het daarna weer doorgeeft aan de Gelderse kijker.
Althans een deel daarvan, want in Wisch heb ik het extra kanaal nog niet kunnen ontdekken.
Wat
dat betreft zit ik waarschijnlijk nog in een achterhoek. Waar men overigens dat
bijzondere televisiedistributiesysteem al langer kent. Een bevriend huishouden
woonachtig in het kabelloze buitengebied, waar men onder weg naar morgen de
schotel alleen maar kent om er koek op te leggen, voor bij de koffie, krijgt in
ruil voor hun gastvrijheid de onontbeerlijke dagelijkse portie soap op video
aangeleverd. Over abonnee televisie gesproken.
De
enige regionale zender die ik ken is AT5. Het station dat ik achter de gebreide
onderbroek van m'n lief, al kanaalzwemmend regelmatig tegenkom. Een gewild
programma op deze Amsterdamse zender is, een pauze waarin een verborgen camera statisch staat te
doen op steeds weer een andere straat, plein of gracht. Alleen maar passerende,
boodschappende, liefkozende, uit de neus peuterende, voetballende, zich in het
gat krabbende of ruziënde homines sapiens, in alle maten en soorten,
onopgemerkt gefilmd.
Televisie
voor mensen met pleinvrees.
De
filmtaal wordt er opnieuw uitgevonden. Op de Albert Cuyp volgde het de mensen,
en warempel het kon zelfs inzoomen. Overigens tussen de pauzes door, amusante
en informatieve programma's, vakkundig gemaakt. Over het wel en wee van de
randstedeling. En laatst wa's dat voor bekends? Is dat daar in de verte niet
onze woonstee? ... Waarin we op dit moment kijken naar ...eh .. het blijkt het
programma 'Straatventen' te zijn. Twee mannen over de achtergronden van
straatnamen. Een tv-versie van de rubriek 'Naam en Toenaam' uit deze krant,
lijkt het wel. Toch wel even bijzonder.
Sinds
armen, bisschoppelijk goedgekeurd, een brood mogen stelen, is in Varsseveld de
supermarkt omgetoverd tot een televisiestudio. "Uw en onze eigendommen
worden door een gesloten videosysteem bewaakt", staat er waarschuwend bij
de ingang. Waar ik anders anoniem rond kon scharrelen op zoek naar een ei,
bespieden camera's me van alle kanten. Gastvrij zo'n winkel! Hiekikowokan,
hiekikowokan! Wanneer staat de programmamaker op die een deal sluit met Appie
Heijn? En vervolgens de videobewakingsbanden als schermvulling op de beeldbuis
brengt.
En
dan maar hopen dat er proletarisch gewinkeld gaat worden. Reality-tv op de koop
toe, voor het broodnodige huiveren. U stond erbij en keek erna. Misschien iets
voor TV-Gelderland?
Hans
Mellendijk
Gelders Dagblad 23 november 1996
Geen opmerkingen:
Een reactie posten