Hiekikowokan
Televisie brengt wat teweeg vandaag de dag. Het SBS6 programma 'Over de rooie' laat iemand 1000 gulden verdienen met het balanceren van vijftien guldens op de tong. Prompt probeert een negenjarige het thuis uit. Twee guldens verdwijnen in haar maag.
De stortvloed van kritiek op 'Sport 7' deed een tv-presentator -ooit het visitekaartje van de Postbank- naar de fles grijpen. Het groot uur U sloeg toen hij door de politie aan lager wal werd gevonden.
En nu eindelijk dan, heeft onze provincie zijn eigen tv-zender. Omroep Gelderland. De infrastructuur maakt live uitzendingen nog niet mogelijk, maar daar heeft men een mouw aan weten te passen. Men stuurt de programma's op videoband naar de kabelexploitant die het daarna weer doorgeeft aan de Gelderse kijker. Althans een deel daarvan, want in Wisch heb ik het extra kanaal nog niet kunnen ontdekken.
Wat dat betreft zit ik waarschijnlijk nog in een achterhoek. Waar men overigens dat bijzondere televisiedistributiesysteem al langer kent. Een bevriend huishouden woonachtig in het kabelloze buitengebied, waar men onder weg naar morgen de schotel alleen maar kent om er koek op te leggen, voor bij de koffie, krijgt in ruil voor hun gastvrijheid de onontbeerlijke dagelijkse portie soap op video aangeleverd. Over abonnee televisie gesproken.
De enige regionale zender die ik ken is AT5. Het station dat ik achter de gebreide onderbroek van m'n lief, al kanaalzwemmend regelmatig tegenkom. Een gewild programma op deze Amsterdamse zender is, een pauze waarin een verborgen camera statisch staat te doen op steeds weer een andere straat, plein of gracht. Alleen maar passerende, boodschappende, liefkozende, uit de neus peuterende, voetballende, zich in het gat krabbende of ruziënde homines sapiens, in alle maten en soorten, onopgemerkt gefilmd.
Televisie voor mensen met pleinvrees.
De filmtaal wordt er opnieuw uitgevonden. Op de Albert Cuyp volgde het de mensen, en warempel het kon zelfs inzoomen. Overigens tussen de pauzes door, amusante en informatieve programma's, vakkundig gemaakt. Over het wel en wee van de randstedeling. En laatst wa's dat voor bekends? Is dat daar in de verte niet onze woonstee? ... Waarin we op dit moment kijken naar ...eh .. het blijkt het programma 'Straatventen' te zijn. Twee mannen over de achtergronden van straatnamen. Een tv-versie van de rubriek 'Naam en Toenaam' uit deze krant, lijkt het wel. Toch wel even bijzonder.
Sinds armen, bisschoppelijk goedgekeurd, een brood mogen stelen, is in Varsseveld de supermarkt omgetoverd tot een televisiestudio. "Uw en onze eigendommen worden door een gesloten videosysteem bewaakt", staat er waarschuwend bij de ingang. Waar ik anders anoniem rond kon scharrelen op zoek naar een ei, bespieden camera's me van alle kanten. Gastvrij zo'n winkel! Hiekikowokan, hiekikowokan! Wanneer staat de programmamaker op die een deal sluit met Appie Heijn? En vervolgens de videobewakingsbanden als schermvulling op de beeldbuis brengt.
En dan maar hopen dat er proletarisch gewinkeld gaat worden. Reality-tv op de koop toe, voor het broodnodige huiveren. U stond erbij en keek erna. Misschien iets voor TV-Gelderland?
Hans Mellendijk
Gelders Dagblad 23 november 1996
Geen opmerkingen:
Een reactie posten