VOOR ALTIJD THUIS
we woonden in een rustige wijk waar stadsgedruis
kindergekwetter was bij het sluiten van de speeltuin
het park voor mij op loopafstand was voor jou te ver
je krulde je op in de vensterbank en keek de straat in
zodra je de voordeur hoorde haastte je je omhoog
je kende zo je plekjes op zolder was het het stilst
na je ruige jonge jaren kreeg je teveel concurrentie
je ging het uit de weg je ging iedereen uit de weg
vijf jaar geleden lieten we de stenen jungle achter ons
we snakten naar rust en ruimte naar lucht in de longen
zonlicht op de huid en vogelgeluiden om ons heen
met veertien jaar was je al op respectabele leeftijd
ik ruimde op en gooide zo veel mogelijk spullen weg
wat overbleef paste met gemak in de gehuurde bus
jij gaf niet om dingen plek en gezelschap deden ertoe
ons wachtten een houten huis een man en welkom
ons wachtte een warm welkom in de buurt zoals dat
alleen hier kan en wij ons diep in de stenen jungle niet
konden voorstellen we lieten het ons welgevallen we
veerden op we ademden in we genoten de vrijheid
van de ruimte de vriendelijkheid het ontspannen leven
op de tempel aan de vijver spinde je minzaam naar de zon
je zag kikkers padden schaatsenrijders en je eigen snoet
weerspiegeld in het water wat een jeugdige schoonheid
je ging weer op jacht alsof je daar niet al jaren geleden
mee was opgehouden je kwam met muizen en vogeltjes
je vroeg waarom we eigenlijk niet eerder waren verhuisd
het leven hier is goed we gedijen de jaren wegen door
je gewrichten en je nieren alles slijt je bent hoogbejaard
je slaapt jezelf een weg door de tijd tot in de eeuwigheid
je zachtheid blijft ons bij in het voorjaar zullen er blauwe
bloemen bloeien boven de plek waar jij voor altijd blijft
Geen opmerkingen:
Een reactie posten