Als deze dichter gemis een kleur moest geven, zou dat de combinatie van een zonsopgang zijn. Oranje-paars met een vleug van roze erdoor. Gemis is dan ook iets wat elke dag aanwezig is, soms alleen wat sterker dan anders. Toch voelt missen niet altijd als missen. Gelukkig maar, want aangezien deze dichter enkele maanden in het buitenland verblijft, zou het snel een trieste bedoening worden met al dat gemis.
Mozaïek
Ik heb zelden last van heimwee
Omgeving en spullen kunnen me gestolen worden
En ook mensen mis ik eigenlijk niet
Het is een gevoel waar ik niet echt bekend mee ben
Waarom weet ik niet
Ik probeer echter niet te beweren dat ik daarom niet hou van
Afwezigheid is bijna als aanwezigheid
Zonder fysieke verschijning, ik zie jou toch
Er zijn dan kleine dingen
Doen me denken aan wat er hier niet is
Wie er hier niet is
Als ik een gele narcis zie
Of een pak chocolade koekjes of een rode trui
Een automerk waar jij van houdt
Jouw koffiezetapparaat in een ander huis
Soms is het een geurtje, in een vlaag voorbij
En soms jouw glimlach op een ander hoofd
Mis ik dan? Mis ik dan?
Ik denk het niet, ik voel niet oranje-paars
Ik loop over van tevredenheid
De wetenschap dat wie nu niet hier is, mij een beetje heeft veranderd
Dat ik de wereld nooit door dezelfde ogen kan zien
Dat ik samenhang van iedereen die ik liefheb
Dat mijn vrienden en familie hier zijn
Ook al zijn ze soms ver weg
Dat ik nooit alleen ben
Omdat ik de gele narcissen ook hier zie bloeien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten