De dichter las dat de Achterhoek voor vrijheid had gekozen maar herinnerde zich niet dat hem de vraag vrijheid of geen vrijheid was voorgelegd. Vrijheid neem je niet maar deel je. Dat wist hij zeker toen zondagavond de zojuist overreden hond Bruno het hem van gene zijde influisterde.
De hond rukt zich los tijdens de boswandeling.
Hij rent graag, hij mag rennen vandaag, hard hollen
langs weggetjes en paden dwars deur de weidens
op huus opan of wieterop, wieterop nog effen...
Niemand die hem terug fluit vandaag,
hij snelt. Ja, sneller, niemand die ’m trugge röp ‘Bruno!’
Draven is laeven, effen ’t genot van vri-j waen,
kats los van alles zweven aover ‘t natte gres.
Schrief ’t moor op dichter, laot mien deurlaeven,
zekt moor hoe ’k in ’t leste uur bli-j wazze en vri-j.
Vertel hoe hard ik an ’t genieten was en raozender
dan ooit te veurn, tut den auto op ’n Terborgseweg...
Ik wet dat de vri-jheid schraal is en kwetsboor.
Endig is de vri-jheid hoe harder da’j d’r opjaagt.
Schrief op dichter, ik bun Bruno en uut de tied en
ik wet: de meer da’j vandage van vri-jheid praot,
de meer kans da’j margen mot liegen of liggen.
Schrief op dat vri-jheid ow raozend kan maken
en moor een betjen bli-j -heel kort- zó allenig
zonder de anderen um de vri-jheid te deilen.
Gelderse Post | Oude IJsselstreek | 28-11-2023
Geen opmerkingen:
Een reactie posten