Dit weekend vond in Lichtenvoorde het Startschotgala plaats. Op iets kleinere schaal dan daar gewend, feestte – vlak bij het huis van de dichter - ook een massa in een tent.
Strepen
De lichtjes van jouw babyfoon
weerspiegelen de ondertoon,
in je ademhaling klinkt
de lijn van de muziek,
nog nooit heb jij zo groots en vrij
een feest als daar gevierd,
toch heeft de wind per ongeluk
je kamertje versierd.
Je droomt zo toegewijd als zij
- hun voeten door de natte wei,
richting festival en tent,
naar wat gemist en nimmer went,
niet verzuurd en uit het vat -
dansen door de lichte nacht;
al blaast de lucht de vorst voorbij,
de dreiging lijkt dat ook.
Want niemand patrouilleert om hen
vermanend toe te spreken,
geen schouder blijft daar onbedekt
en om de liefde smekend,
een stampende cadans maakt dat
de lijven weer bewegen,
alsof ze samen in een golf
de zee hebben verkregen
om in een spel van eb en vloed
het tentzeil op te bollen
en wat stuurloos leek geraakt
het strand weer op te rollen.
Dit weiland is het anker
en de vlondervloer de boot;
al blaast de lucht de tenen dood;
de dreiging is dat ook.
En terwijl de tijd niet langer
op zijn strepen staat,
wacht de zelftest tot zij samen
in haar venster staan;
met dezelfde strakke lijn
en meestal al meteen,
maar tenminste niet als eerder
vreugdeloos alleen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten