Enghuizen echt gebeurd
een landschap sneeuwbestoven
bevroren zonovergoten
ik kon het bijna niet geloven
het was als wandelen in een sprookje
tot mijn kuiten wadend door het wit
scherpe kristallen striemden mijn gezicht
iedere voetstap sneeuwde dicht
het knisperde en kraakte
en toen ik langzaam draaide
leek alles onbetreden
dat is nog maar een week geleden
ademloos onder de witte vracht
wachtte een uitbundige bloemenpracht
om na al die koude nachten
onbedaarlijk los te barsten
sneeuwklokjes
tapijten vol
soms smelt de sneeuw onder je ogen
en ligt daaronder iets betoverends
soms is de wereld wit bestoven
een blanco blad
dan doe je alles over
en je begint bij het begin
er was eens
Geen opmerkingen:
Een reactie posten