donderdag 22 juni 2017

Column | Hans Mellendijk | Hoogspanning



Hoogspanning | Hans Mellendijk, de Gelderlander, edities Achterhoek, 22 juni 2017

Toen ik al middewinterstappend langs de Aa-strang liep en de prille hoogspanningspalen aanschouwde richting Voorst, kreeg ik met de opmerking: ‘de palen op zich zijn niet lelijk, alleen het landschap kan er niet altijd tegen’, de lachers op mijn hand. Op wonderbaarlijke wijze vermenigvuldigde de zin zich. Het echode in de afscheidstournee van de Dichters des Achterhoeks en het kaatste vorige week terug toen ik het DRU-industriepark bezocht. Ik doelde toen op het feit dat er nogal emotioneel op de nieuwe elementen in het Achterhoekse landschap werd gereageerd. Ik herkende het gevoel van toen ik voor het eerst achter de Vennebulten het windmolenpark van de Aaltense windboeren zag verschijnen.

Nu ben ik er aan gewend. Mij viel het op dat de slanke palen lelijk gevonden werden. Terwijl ik die toch een verademing vind vergeleken met de Eifeltorenachtige constructie van de oude masten. Masten uit de Meccano bouwdoos. Alhoewel die hadden toch ook zo hun romantiek. Menig fotoclub vulde met mooie grafische zwart-wit opnames er de prijzenkast mee. Het is vaak de angst voor het nieuwe!

Toch had de ambitie van de bestuurders wel wat hoger mogen liggen. Sommige delen ondergronds was visueel gezien een beter optie geweest. Dat zou pas innovatief zijn geweest.


De emoties lopen nog steeds hoog op. Als ik de opinie van Oud-Achterhoeker Marcel Rözer lees, lees ik meer sentiment dan daadkracht. Wat laat allemaal! In mijn werkgeheugen zie ik burgelijke opstandigheid en hoor ik alternatieven die het helaas niet hebben gehaald. Ik kan me van toen geen bezorgde geluiden uit Nijmegen herinneren.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten