zaterdag 5 juli 2014

Door Achterhoekse Ogen | Vakantie


Vakantie | Hans Mellendijk, de Gelderlander, edities Achterhoek, 5 juli 2003

Terwijl ik de eerste fraai saaie ansicht van deze zomer op het prikbord prik, ‘Koblenz, Deutches Eck’, valt er één van de vorige zomer in een sluimerende slag op de grond. Ik raap hem op en zie een zoete herinnering aan mijn dorp dat in een week tijd veranderde in een zee van Zuid-Koreaanse vlaggen. Wilkommen in West-Korea. In een slag om de ‘Fifteen minutes of fame’ met zijn horecabuur ‘de Ploeg’ had de toenmalige uitbater van ‘’t Veertje’ de ansichtkaart laten maken. Als je de achtergrond niet kent hoort het feitelijk ook onder de categorie Langweilige Postkarten thuis. Ik zie een leeg terras. Geen mens te bekennen. Geen enkel teken van leven. Alsof de neutronenbom is gevallen. Stilte voor de storm. Als men beter kijkt ziet men de spontaan uit hardboard gefiguurzaagde Guus Hiddink. Zijn duimen aanmoedigend omhoog. De massamedia bracht het beeld de hele wereld over. Een professionele kunstenaar deed daarna een poging in brons. Maar die vertoonde toch meer gelijkenis met de directeur van het lokale taxibedrijf dan met de succesvolle Achterhoekse trainer.

Het leverde de kranten veel komkommernieuws. Het dorp verkocht de komkommers met graagte en richtte een heus ‘Guuseum’ op. Nog steeds kleurt het dorp af en toe, als neerdwarrelende confetti, een dag na een groot feest, rood. Als er weer een groepje bedevaartgangers zoekend door de straten slentert. Herinneringen aan de allereerste Hiddink-hype borrelen naar boven. WK- voetbal 1998. Het leverde toen Doetinchem de welbekende vijftien minuten roem op. Op de zaterdag als Oranje tegen Argentinië voetbalt ben ik betrokken bij het Erbarmen Festival in de Varsseveldse muziekkoepel. Onder het motto ‘Candlelight’ nemen we afscheid van de muziektent. Het viel ten prooi aan andere inzichten betreffende de ruimtelijke ordening van het dorp.

Witte kaarsen met oranjekoortsige vlammen camoufleerden het door kretologie verpauperde muziekpodium. . "Candlelight, dat is de gewone mensen blues voor bij de Centrale Verwarming",... de presentator opent het festival. Het weer is huilerig, wolken laten af een toe een traan. Het programma verloopt ondanks de druilerigheid druistig. Om op de buis nog iets van de Guus-gekte mee te krijgen ruimen we na de laatste tonen als koele kikkers, gelijk een militaire operatie, het festivalterrein in een mum van tijd op. Al de moeite wordt beloond. Oranje wint dankzij Bergkampjuweel.

Een jaar later werd het achttien jaar oude festival al vergaderend herboren. 'nDrom heet de boreling. Men laat zich vrijwillig verbannen, gelijk de hagenpredikers van weleer. Terug naar af; een wandeling over het landgoed Idink op Sinderen, met onderweg poëtische, muzikale en theatrale verrassingen. Het weer was schitterend, de wind fluisterde door de bladeren over nieuwe beloftes. Op een open plek dromden aan het eind van het nieuwe festival ruim tweehonderd wandelaars bij elkaar.

Op de tonen van weemoedige accordeonklanken, voortgebracht door Wilma Paalman en Marcel van der Schot, vleit de drom zich op het gras. Het publiek laat zich meeslepen als Wilma haar zang begeleidt door een cello en ‘La Duraya’ inzet. Een wonderlijke muzikale taal schalt door het bos. Slavische sentimenten klinken erin door. Een taal die niemand verstaat, maar iedereen begrijpt. Het publiek luistert muisstil toe. Een wonder geschiedt, het woud raakt betoverd. Sinderen zindert. Een nieuwe traditie is daar. Vandaag op de vijfde Drom is Wilma weer van de partij. Wees welkom! Medecolumnist Frans Miggelbrink doet er zijn laatste kunstje, alvorens hij de vakantiebiezen pakt. Bert Scheuter laat de laaglanders door gorgelend zompig moer lopen, dat niet bewoond kan worden zonder wachters bij de sloten. Her en der blijft iets van hun bestaan even over. Ikzelf reciteer in het bos op talmende toon het gedicht ‘Herdersvuurtje’. Een pastorale. Maar sssttttt vertel het niet verder. Teveel wandelaars tegelijk doet het bos niet goed. Horden kan ‘nDrom niet aan.

Iets wieter doornopper in de tied hoor ik op de Knappen Bulten het angstaanjagende helse geluid van Gijs Jolink. Motoren op de ‘Zwarte Cross’. De zomervakantie is nu echt begonnen! Overigens genoeg ander schoon te beleven in de Achterhoek deze zomer. We kunnen naar ‘De Miggelt’ op Sinderen voor een opvoering van Willem Wilterdinks ‘Huuskers Adriaan’ door toneelgroep ‘t Buurtschap. Of met de fiets op de pedalen van het woord naar Bredevoort voor een ‘Komrij-middag’ of naar een Duits-Nederlandse uitvoering van Dylan Thomas’ ‘Under the Milkwood’.


M’n lief, de kleine pòtwortel en ik zoeken de rust op in Drenthe. Op zoek naar meer fraai saai. Naar mooie prentbriefkaarten met komkommers. Mocht u ze tegenkomen laat u niets weerhouden en stuur ze gerust naar mij toe.  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten