Vakantie | Hans Mellendijk, de Gelderlander, editie Achterhoek, 5 juli 2003
Terwijl
ik de eerste fraai saaie ansicht van deze zomer op het prikbord prik, ‘Koblenz,
Deutches Eck’, valt er één van de vorige zomer in een sluimerende slag op de
grond. Ik raap hem op en zie een zoete herinnering aan mijn dorp dat in een
week tijd veranderde in een zee van Zuid-Koreaanse vlaggen. Wilkommen in
West-Korea. In een slag om de ‘Fifteen minutes of fame’ met zijn horecabuur ‘de
Ploeg’ had de toenmalige uitbater van ‘’t Veertje’ de ansichtkaart laten maken.
Als je de achtergrond niet kent hoort het feitelijk ook onder de categorie
Langweilige Postkarten thuis. Ik zie een leeg terras. Geen mens te bekennen.
Geen enkel teken van leven. Alsof de neutronenbom is gevallen. Stilte voor de
storm. Als men beter kijkt ziet men de spontaan uit hardboard gefiguurzaagde
Guus Hiddink. Zijn duimen aanmoedigend omhoog. De massamedia bracht het beeld
de hele wereld over. Een professionele kunstenaar deed daarna een poging in
brons. Maar die vertoonde toch meer gelijkenis met de directeur van het lokale taxibedrijf
dan met de succesvolle Achterhoekse trainer.
Het
leverde de kranten veel komkommernieuws. Het dorp verkocht de komkommers met
graagte en richtte een heus ‘Guuseum’ op. Nog steeds kleurt het dorp af en toe,
als neerdwarrelende confetti, een dag na een groot feest, rood. Als er weer een
groepje bedevaartgangers zoekend door de straten slentert. Herinneringen aan de
allereerste Hiddink-hype borrelen naar boven. WK- voetbal 1998. Het leverde
toen Doetinchem de welbekende vijftien minuten roem op. Op de zaterdag als
Oranje tegen Argentinië voetbalt ben ik betrokken bij het Erbarmen Festival in
de Varsseveldse muziekkoepel. Onder het motto ‘Candlelight’ nemen we afscheid
van de muziektent. Het viel ten prooi aan andere inzichten betreffende de ruimtelijke
ordening van het dorp.
Witte
kaarsen met oranjekoortsige vlammen camoufleerden het door kretologie
verpauperde muziekpodium. . "Candlelight, dat is de gewone mensen blues
voor bij de Centrale Verwarming",... de presentator opent het festival.
Het weer is huilerig, wolken laten af een toe een traan. Het programma verloopt
ondanks de druilerigheid druistig. Om op de buis nog iets van de Guus-gekte mee
te krijgen ruimen we na de laatste tonen als koele kikkers, gelijk een
militaire operatie, het festivalterrein in een mum van tijd op. Al de moeite
wordt beloond. Oranje wint dankzij Bergkampjuweel.
Een
jaar later werd het achttien jaar oude festival al vergaderend herboren. 'nDrom
heet de boreling. Men laat zich vrijwillig verbannen, gelijk de hagenpredikers
van weleer. Terug naar af; een wandeling over het landgoed Idink op Sinderen,
met onderweg poëtische, muzikale en theatrale verrassingen. Het weer was
schitterend, de wind fluisterde door de bladeren over nieuwe beloftes. Op een
open plek dromden aan het eind van het nieuwe festival ruim tweehonderd
wandelaars bij elkaar.
Op
de tonen van weemoedige accordeonklanken, voortgebracht door Wilma Paalman en
Marcel van der Schot, vleit de drom zich op het gras. Het publiek laat zich
meeslepen als Wilma haar zang begeleidt door een cello en ‘La Duraya’ inzet.
Een wonderlijke muzikale taal schalt door het bos. Slavische sentimenten
klinken erin door. Een taal die niemand verstaat, maar iedereen begrijpt. Het
publiek luistert muisstil toe. Een wonder geschiedt, het woud raakt betoverd.
Sinderen zindert. Een nieuwe traditie is daar. Vandaag op de vijfde Drom is
Wilma weer van de partij. Wees welkom! Medecolumnist Frans Miggelbrink doet er
zijn laatste kunstje, alvorens hij de vakantiebiezen pakt. Bert Scheuter laat de
laaglanders door gorgelend zompig moer lopen, dat niet bewoond kan worden
zonder wachters bij de sloten. Her en der blijft iets van hun bestaan even
over. Ikzelf reciteer in het bos op talmende toon het gedicht ‘Herdersvuurtje’.
Een pastorale. Maar sssttttt vertel het niet verder. Teveel wandelaars tegelijk
doet het bos niet goed. Horden kan ‘nDrom niet aan.
Iets
wieter doornopper in de tied hoor ik op de Knappen Bulten het angstaanjagende
helse geluid van Gijs Jolink. Motoren op de ‘Zwarte Cross’. De zomervakantie is
nu echt begonnen! Overigens genoeg ander schoon te beleven in de Achterhoek
deze zomer. We kunnen naar ‘De Miggelt’ op Sinderen voor een opvoering van
Willem Wilterdinks ‘Huuskers Adriaan’ door toneelgroep ‘t Buurtschap. Of met de
fiets op de pedalen van het woord naar Bredevoort voor een ‘Komrij-middag’ of
naar een Duits-Nederlandse uitvoering van Dylan Thomas’ ‘Under the Milkwood’.
M’n
lief, de kleine pòtwortel en ik zoeken de rust op in Drenthe. Op zoek naar meer
fraai saai. Naar mooie prentbriefkaarten met komkommers. Mocht u ze tegenkomen
laat u niets weerhouden en stuur ze gerust naar mij toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten