Nazomerzit
‘t
Is al weer ‘n horte heer dat dichter Staring in het gedicht ‘De hoofdige boer’
de tijd beschreef:”In Almens needrig dorpsgebied;/ Van toen de Meid, per
bezemstok/Den schoorsteen uit daar overtrok,/ Tot, na verloop van eeuw en
dag,/De Tooverkunst begraven lag;/Het verbaast me dan ook met welk enthousiasme
de hekserij in het hedendaagse ‘s-Heerenberg weer naar binnen wordt gehaald.
Mechteld ten Ham leverde mooie verhalen en toneelstukken op. Het begon ooit in
mijn jeugdjaren met Carel
Beke's ‘Pim Pandoer en de heks
van ‘s-Heerenberg’. Het herhaalde zich in de jaren negentig met de om de twee jaar gespeelde openluchtspelen. Vaak
met het kasteel Huis Bergh als decor. De rijke historie van de voormalige
kasteelbewoners - de graven van Bergh - en de geschiedenis van 's-Heerenberg
met onder andere de tot heks veroordeelde Mechteld ten Ham leverde prachtige
spektakels op. Sinds
vorig jaar werd de intentie uitgesproken om 's-Heerenberg binnen een vijftal
jaren te laten uitgroeien tot Heksenstad van Nederland.
Knap dat Mechteld de
braderie wegtoverde. Hulde. Maar als ik dan de voorzitter hoor doordraven over
’s-Heerenberg als heksenstad op de kaart zetten en over z’n wens om de terrastafeltjes
te bedekken met kitscherige heksenprullelaria, dan groezelt mien van alles
aover de ruggenstrank. Dan denk ik; de verdisneysering van de mooie
middeleeuwse stad heeft een aanvang genomen en de verbeelding kapot gemaakt. De
verwondering verwordt. Het overkwam me ook bij het nieuws over het mogelijke
vervolg op ‘Jesus Christ Superstar’ in de Winterswijkse steengroeve.
Men
denkt aan André Rieu. Aarghh. Hoorde ik onder het lover van het Hofshuus, op
het mooiste erf van de Achterhoek, het goud van Varsseveld, als ik een paar
dagen later op een zonnige kermiszaterdagmiddag nog zit na te genieten van de
betoverende uitvoering. Niet dat ik vroeger onderste boven was van de
rockopera.
Maar om buurvrouw Joke te zien exceleren in het koor en op de dansvloer van de
groeve trotseerde ik met m’n lief de maandag daarvoor storm en regen. En daar hebben
we geen spijt van. Wat de Winterswijks Muziek Theater daar neerzette tartte
alle zintuigen. Aan Andrew Lloyd Webber en Tim Rice is 75.000 euro betaald om het
muziektheater uit te voeren. Daar moet toch ook een oorspronkelijk stuk voor geschreven
kunnen worden? Gerrit Komrij raakte een eindje verder op, op de Jachthuisweg, doordrongen
van zijn dichterschap. Daar werd hij
op zijn negentiende dichter. In een handomdraai was het gebeurd. Pàng. Van het
ene moment op het andere wist Gerrit wat poëzie betekende. Nog altijd zit er
voor hem iets van dezelfde elektriciteit in de lucht. Zomaar tussen de
weilanden, op die doodgewone weg. Het komt hem voor dat de hemel er ruimer is.
Er zit daar een gaatje in het heelal en niemand die het ziet. Hij schreef ook al wel eens een
libretto en vertaalde Cats. En was dat ook niet van Andrew Lloyd Webber?
Zie ook dG 5 au 2013>
Geen opmerkingen:
Een reactie posten