Beeld: © Beatrix - Thea Zweerink | 2013
-Topografie van de glimlach-
Zee in een flits de volen.
Op precies dee dag dat mien moder zaliger negenennegentig 'eworden zol waen
löp daor de dochter van heur aevenbeeld. De kersverse prinses. Grimlachen
was haar lot de laatste jaren als koningin. Vouwen in gezicht wanen
ons in het landschap van Mondriaans jongensjaren. Gelukzalige tijd op Zonnebrink.
Jeugdjaren van Piet en wat daarna vooraf ging en zie hier nu ook waarom.
In Winterswijk eindelijk weer uit het strakke keurslijf.
Een schuivend gordijntje en prinses glimlach breekt weer door.
Even voorstellen, mijn achternaam is Zweerink
BeantwoordenVerwijderenVerder prachtig geschreven.
Thea, ik schaam mi-j deep: Ik zweer ów da'k dat nooit meer zal doon. De snelheid zal d'r schuld an waen. Of is toch Alzheimer op visite 'ewest? Lao'w hoppen van neet. Inmiddels heb ik Zweers gewijzigd in Zweerink.
BeantwoordenVerwijderen