Het Twittergedicht is over de helft. Mooie regels van Atty van de Brake volgen op die van mij.
Vroeger koersloos op wit, eindeloos wit papier
Vond ik eindelijk woorden voor jou, in 144 tekens, hier
De pen in mijn hand, verworden tot enkel losse toetsen
Nu rechtlijnig gekanaliseerd in tweet per regel,
beperkt door regels van het spel die erom smeken verstoord te worden
Door iets wat ruikbaar is, je oksels in de ochtend waarin het droomzweet van je angst, ligt te wachten op de dag
Dat nog niet is geanalyseerd in ochtendhumeur, de ruimte neemt, van de ontbijttafel het gelach
Niet gehoord de borden
De lome luiheid van je kauwen hypnotiseert me een moment
De kruimel in je mondhoek vraagt om woordeloze actie
Kijk hier voor de inzendingen en het gedicht tot nu toe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten