Foto's: © Hans Mellendijk
Grootste struikelblok is het niet op één lijn zitten ... scan ik snel in de maandagochtend-krant uit de mond van iemand die ook veel beren op de weg ziet staan en in clichés zijn verhaal vertelt. Ik moest gelijk aan dit beeld van Martin Pragt denken. Martin speelt met tekst en beeld. Verstoorde rust heeft het kunstwerk als titel meegekregen. Bij de opening legt gids Dries Olthof namens de kunstenaar uit dat het hier gaat om de verstoorde rust van een koorddanser. De steen die balanceert op het slappe koord. Ik zag zelf iets anders. Een uitrustende zwerfkei die door zijn eigen gewicht door de hangmat is gezakt. Een cartoonesk beeld dat op het randje van wel of niet kunnen bijna zijn evenwicht verliest. Spannend in ieder geval.
Afgelopen zondag zag ik het linker lijntje gerepareerd. Door wie weet ik niet, ik vermoed de kunstenaar. Opeens een heel ander beeld. Dat van de koorddansende zwerfkei dus.
Welk beeld nu de juiste is weet ik eigenlijk niet. Tsja, het grootste struikelblok is even het niet op één lijn zitten van mijn gedachten over dit werk. Maar is dat nu juist niet de idee van grote kunst?
Tsja, ...
Via de e-mail: "Dag Hans,
BeantwoordenVerwijderenHet publiek wordt kunstenaar. Ik wilde een beeld maken dat onmogelijk te realiseren valt en zie daar! Het publiek verlangt zelfs naar dat beeld. Als je een kopje kapot laat vallen, zie je dan nog het kopje? Als een mens dood gaat, zie je dan nog de mens? Dat was de achterliggende vraag die ik aan het publiek wilde stellen en ziehier. Als je dood bent, leef je gewoon door in de hoofden van de mensen.
De “reparatie” is niet van mijn hand, maar zeer gewenst. Ik zal hem zelf weer “kapot”maken.
Dank voor je belangstelling."
Martin Pragt