Transitie | Hans Mellendijk | de Gelderlander | edities Achterhoek | 22 december 2016
Prachtig die visualisaties, in de achtdelige documentaireserie
Onzichtbaar Nederland, die momenteel op de donderdagavond door de VPRO worden uitgezonden.
Ze laten het telkens maar veranderend landschap zien. Vorige week stonden opkomst
en ondergang van de nijverheid centraal. Door indrukwekkende animatie gleed ik
terug in de tijd, naar 1729, naar het oudste industriegebied van ons land; de
Zaanstreek. En zag ruim zeshonderd windmolens imposant in bedrijf. Daar waar nu
nog enkele molens het toerisme laten bloeien. Ik kon een glimlach niet
verbergen toen ik in dezelfde week in Ulft het rumoer aanhoorde over de nieuwe hoogspanningspylonen
tussen Langerak en Wesel. Over de vermeende landschapsvervuiling in het Oude
IJsseldal. De lange slanke palen willen nog maar niet landen in de
schoonheidsbeleving van de Ulftenaren. Terwijl je er ook de terugkeer in kan
zien van de oude horizon. Van de 26 fabrieksschoorstenen die toen de
ijzerindustrie er nog floreerde het silhouet sierden. In hetzelfde Ulft waar jaren
nadat de laatste fabriekspijp werd neergehaald, het als Monument voor de
Arbeider weer nostalgisch werd opgericht. Weliswaar met een pijp van een voedingsmiddelenfabriek
uit Ede, maar dat mocht de pret niet drukken.
In de uitzending daarvoor bekeek ik na afloop, als toegift
op internet, met juniors 3D bril, een in elkaar gevouwen kartonnen innovatie, de
virtuele werkelijkheid van de toekomstige stad. Een teleportatie naar 2040. Hoe
files dankzij autonoom rijdend verkeer zijn opgelost. ‘Mangs uut de bokse
denkend’ zag ik opeens de boerenslimheid van Rijkswaterstaat. De Twenteroute
kan in de toekomst over zeg maar 25 jaar volstaan met de nu geplande
aanpassingen. Ik zag de omgekeerde wet van de remmende voorsprong in werking.
Nederland | teleportatie naar 2040
Geen opmerkingen:
Een reactie posten