Achterhoekse
golf
Niet ongemerkt
is er in de loop van de jaren een golf van Achterhoekse muziek over Nederland heen
gespoeld. Geen alles verwoestende Sandy maar eerder een rustig kabbelend en
stromend golfje dat afwisselend over de boorden van de Oude IJssel stroomde dan
zich weer terugtrok in de Boven Slinge om echter dan weer heftiger toe te
slaan. Zoals bijvoorbeeld twee jaar geleden met bovenregionale aandacht voor
het Barlose gezelschap Shaking Godspeed dat binnen een mum van tijd zelfs tot
Budapest en de Spaanse binnenlanden reikte en dat momenteel Duitse podia in
Köln, Berlin, Hamburg en München plat speelt. In het kielzog lijken andere
bandjes opgestaan. Maar of dat echt zo is weet je eigenlijk nooit precies. De
media denkt het en plots lijkt er een stroming. De Achterhoekse golf ist da.
Waarschijnlijk heeft het te maken met een gezonde voedingsbodem. Dankzij
leegstaande kippenhokken en ander boerengerief is er een overschot aan
oefenruimte en omdat er verder weinig anders te doen is en de verveling toeslaat
ga je met elkaar muziek maken. Dat zou ook de reden kunnen zijn, naast de
modernisering van het muziekonderwijs wellicht. Ontegenzeggelijk in ieder geval
dat in de voetsporen van Normaal, Boh Foi Toch, Jovink en de Voederbietels een
breder spoor qua muziekvariëteit en succes is ontstaan. Regelmatig zien of
horen we bands met illustere namen als The Backcorners Boogie Band, De Staat,
Hadrian’s Wall, Villa Zeno, Gepetto, The Bruurkes op de Hilversumse radio- en
tv-zenders. Meeliftend op het succes startte onlangs jonge hond Meindert
Bussink op internet een modernere social-media-versie van het poparchief. Het
ontsloot inmiddels honderd bands op zijn site ‘Behind the Corner’. Hij
verzamelt verhalen over bands, organiseert in Dancing de Radstake bijeenkomsten waar een en ander te
beluisteren en te zien is en waar de muzikanten aan het woord komen. Dit
allemaal in samenwerking met lokale media. In het verlengde ligt overleg met
het Poparchief Achterhoek Liemers in het verschiet, zou je denken. Niet dus of
toch wel? Hoe dan ook, het muzikale landschap is er kleur- en klankrijker op
geworden.
Zo
meende ik in het voorjaar een perfecte cover the horen van Bowie’s ‘Suffragette
city’ in het overvolle cafézaaltje van staminee ‘de Beugel’. Toen mijn gehoor beter ingesteld raakte
ontwaarde ik een perfecte vertaling in het Achterhoeks. Klank en inhoud perfect
aangevoeld. :”Hee
man, ik bun ’n sociopaot/En ik knipoog, tegen iedereen op straot./Soms leen
ik.., de puppy van mien moe./Door loop ik dan met rond en ze komt naor mien
toe.” Sowieso wat een band
The Bruurkes want daar heb ik het over. Langzaam bouwden ze een eigen
repertoite op die er niet om liegt. Ooit ook twee jaar geleden via ‘Blokhut In
De Achterhoek’ deden ze hun duit in het zakje ter bestrijding van de krimp in
de Achterhoek door een loflied op de (zuip)keten. Daarna volgde meer
oorspronkelijk werk van de vier broertjes (muzikaal gezien dus). Op
het succes van Robert Gesink werd gaarne meegefietst. ‘Gesink
krig de geest’, was vorig jaar goed voor uitzending op de TV. Het
wachten hier is op het debuutalbum. De optredens zijn energiek dankzij het
timmerende drumwerk, sexy dankzij (hie bewaegt as Jagger) de zanger Marco van
der Aar dan weer ingetogen, maar bovenal eclectisch electrisch! Ze hebben dan
ook allemaal hun muzikale geschiedenis meegenomen. AC/DC hand in hand met Tom
Waits, Sly&The Family Stone met Howlin' Wolf, Dick Dale met Led Zeppelin en
Bowie knipoogt naar The Dead Kennedys. Of zo als Rocco Ostermann het zelf zo
mooi omschrijft: “Je weet nooit wat er voorbij gaat komen. Zo dans je de polka, of wals je door de tent,
dan weer word je meegevoerd door een prachtige gitaarsolo, of zit je middenin
een pogo.”
Normaal kan met pensioen! Rocco en zijn mannen zijn vanavond
op de bühne van de DRU-Cultuurfabriek tijdens Jannespop, ook Shaking Godspeed
is van de partij.
Hans Mellendijk | de Gelderlander 3 november 2012.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten