De omwenteling | Hans Mellendijk, de Gelderlander, 14 november 2009.
Aan de stamtafel van
’t Veer wordt het avontuur nog eens verteld. Die Wende. Daar moesten ze bij
zijn. Gertman, Albert, de Jannen en Jos bellen het thuisfront. Paspoorten
worden geregeld. Albert leent er een. Vrijdagavond om 10.15 uur vertrekken ze.
Tegen drie uur denken ze in Berlijn te zijn. Twintig jaar geleden, maar ik
herinner me het als de dag van gisteren.
Tot net voor Helmstedt
was alles voorspoedig gegaan. Plotseling file, in de tegenstroom Trabantjes,
Lada’s, Wartburgs en Dacia’s ook veel MZ motoren, heel veel 2-tact. Een dikke
blauwe walm hangt over de snelweg. Een chauffeur meldt dat er bij Berlijn
“Nichts mehr läuft”. Auto worden een paar meter verder geduwd, als dat kan. Zo
zal het dagen duren. Spijt in de ogen vanwege dit avontuur.
Het eerste paspoort
blijkt verlopen.: “Das gibt es nicht”. Het tweede paspoort :” Auch verfallen ”. Het
derde: Üngültig ab april 84”.”Mein Gott ist das möglich, Kollege kuck doch
mal“. Met een wegwerpgebaar komen
de vijf paspoorten terug. Gertmans had iets gestameld van: ‘Dat mag toch zes
jaar verlopen zijn’. De beambte wenkt dat hij de paspoorten nog een keer wil
hebben, schrijft een briefje, en stuurt ze naar een kantoortje voor dagpassen.
Albert twijfelt of de truc met het vreemde paspoort wel doorgezet moet worden,
de pasfoto lijkt van geen kant en de lichaamslengte, tsja. Dan maar het
rijbewijs hij vertelt dat per ongeluk het paspoort van een huisgenoot is
meegenomen, de man kijkt wanhopig maar schrijft de visa toch uit à DM 65 per
stuk, exclusief pasfoto.
Ze mogen de
Transitroute op, 45 km verwijderd van de Hauptstadt der DDR. Op de radio horen
ze dat er gaten in de muur gemaakt worden en dat er steeds langere rijen mensen
en files komen. De walm wordt steeds dikker. Bij de controle voor Berlijn is de
stemming veranderd. Grenswachters met bloemen op het uniform of in de loop van
hun wapen, bierflesjes op tafel met bloemen. Zaterdagmiddag om 2 uur rijden de
helden in een eindeloze stroom DDR-burgers, West-Berlijn binnen.
Op de viaducten en aan
de kant van de weg staan zwaaiende mensen. Het is feest. In de stad is een
enorme mensenmassa op de been. Bij restaurant China horen ze dat Willy Brandt
een toespraak heeft gehouden. Heel veel mensen gaan met hamers en beitels de
muur te lijf. Het gereedschap wordt doorgegeven aan de volgende. Een paar
uur later wordt hier de beroemde
doorgang Potsdammer Platz gerealiseerd. De West-Berlijners klappen en juichen,
iedereen huilt. Het ontroert de jongen meer dan ze gedacht hadden.
Zondags terug, blijkt
het oude bekeuringensysteem van de DDR nog te werken, vanwege verkeerd keren, 100
westmark boete!
Zo ongeveer maar veel
gedetailleerder werd het aan mij na terugkomst dat weekend ook verteld. Want ik
was er niet bij. Ik kon mijn lief niet bereiken. Irgendwo in een trein tussen
Amsterdam en Achterhoek. Van mobieltjes hadden we toen nog nooit gehoord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten